YES, SHE DID IT AGAIN!
MIRJAM POL – WINNER WOMEN CLASS BIKE – DAKAR 2023
MIRJAM POL – WINNER WOMEN CLASS BIKE – DAKAR 2023
Mirjam nam vandaag, met een heel mooi resultaat, in stijl afscheid van het imposante Empty Quarter. “Oh, wat een heerlijke special stage weer vandaag, zeg. Deze duinen waren minder hoog, het waren duinen waar je heerlijk op kon surfen. Al slalommend ben ik door de special gereden. Ik moest natuurlijk ook wel aan het werk, ook met m’n koppie. Dat begon al aan de start”, vertelt Mirjam.
Voordat ze vertrok vandaag werd ze aan de start geïnterviewd. “Vraagt Allard -Allard Kalff, RTL- me ineens of ik weet aan welke kant ik start. We starten namelijk in paren, dus twee motorrijders tegelijk. Ik had geen idee aan welke kant ik zou staan. Zegt Allard tegen me, ga maar aan de linkerkant staan, die lijn is veel beter om te starten want je krijgt zo dadelijk gelijk een bochtje. Kortom, een perfecte tip @Allard, ik heb mijn ‘start-genoot’ niet terug gezien vandaag, haha!”
Soms moet je gewoon nuchter nadenken. “Komt er ineens midden in de special een motor op mij af rijden! Huh? Ik kijk nog eens op het roadbook en denk, nee joh, over een paar kilometer komt er pas een waypoint. En even later, komt er weer één de andere kant op rijden. Ja, dan ga je wel twijfelen. Maar, lang verhaal kort, rustig blijven, gewoon nadenken en letterlijk en figuurlijk je eigen pad volgen, Pol. En zo geschiede… ik ben gewoon doorgereden, en ja hoor, ‘pling’ het waypoint! En uiteindelijk reed iedereen weer achter mij!”
Vervolgens reed Mirjam op met een groepje van zo’n zes motorrijders op. Jongens die vanmorgen allemaal voor haar gestart waren. Toen ze doorkreeg dat ze deze rijders bij kon houden was haar mooie positie van vandaag veiliggesteld. “Doordat zij allemaal vóór mij gestart waren en ik gelijk met hen finishte maakte ik op ieder van hen weer tijd goed.”
Het resultaat mag er zijn: vandaag is Mirjam 36ste overall geworden en werd ze 18de in het R2 klassement.
Ze start de laatste etappe met startnummer #44 en als 44ste motorrijder.
One more day to go…
375km total – Special Stage 185km
TACTICAL ACUMEN
Deze etappe legt de nadruk op het tactische inzicht van de coureurs. Wie slaagt erin de dunne lijn te bewandelen tussen niet te hard rijden en niet te veel tijd verliezen op je concurrent? Wie laat zich gek maken, wie weet het spelletje op de juiste manier te spelen? Dit is de ultieme mogelijkheid om aan te vallen en het moment om de klassering te verdedigen. Het antwoord komt in het bivak in Shaybah, nadat de deelnemers afscheid hebben genomen van een prachtig duinenfeest in dit tweede gedeelte van de marathonetappe. Het zal tot op het laatst spannend blijven.
Onmetelijk hoge duinen
Volgens Mirjam zaten er in deze editie van de Dakar rally 3 echte duinen-etappes. Twee heeft ze met goed gevolg afgevinkt en hoe is dat met de derde gegaan? “Nou de andere twee heb ik foutloos gereden maar dat kan ik niet echt van deze dag zeggen. Maar dat maakt me in dit geval niet zo heel erg veel uit want dit was verreweg de allermooiste duinendag! Fantastisch! Het was gevaarlijk, het was hoog, heel hoog, het was soms gemeen, soms heel zacht, nou, het had gewoon alles vandaag.
Maar die duinen waren zo prachtig mooi, ik heb er ook even bewust bij stilgestaan dat ik nu wel op een hele unieke locatie rijd. Ik heb me dat op die ongelooflijk hoge duinen ook echt gerealiseerd. Soms keek naar die duinen en dan dacht ik: ‘hoe dan?’ Er leek soms geen einde aan te komen, zo hoog. Maar ja, dan zag ik wel een spoortje lopen en dacht, oké het kan dus wel. Vol in de zesde versnelling val je dan zo’n zandberg aan, moet je al snel terug naar de vijfde versnelling om er vol voor te gaan en zo probeer je boven te komen, echt heel erg gaaf!”
Ze heeft een paar keer geholpen om andere deelnemers te helpen die vastzaten, soms raakte ze de aansluiting kwijt op de vlakke stukken maar kwam dan weer terug in de duinen. De zon maakte het af en toe moeilijk om de conditie van een top van een duin te kunnen inschatten.
Ze heeft haar pastaatje achter de kiezen, een verfrissend colaatje gedronken en geniet nu van een bakkie koffie. Ze maakt zich op voor de laatste twee dagen. “Nog twee etappes voor de boeg, morgen de laatste duinendag en dan volgt zondag na de allerlaatste special stage, als alles goed blijft gaan, het podium!”, laat een opgewekte Mirjam weten.
426km total – Special Stage 275km
Het zal van cruciaal belang zijn alles heel te houden want in het bivak is er geen assistentie en ook zijn er geen monteurs om de rijders te helpen.
Het eerste deel van de marathon etappe is eigenlijk een liefdesbrief aan de rally raids. Direct na de start staat de teller op 4.000 kilometer specials, waarmee de race zich begeeft in de categorie ‘extreem uithoudingsvermogen’.
De uitzetters van de route betitelden deze etappe al als een slopende special stage in alle mogelijke kleuren zand. En aangekomen in het bivak staan ze er alleen voor.
————————————————————————————————————————————————-
ON THE TOP OF THE WORLD
HET MAG WEL ZWAARDER!
Terwijl het hele deelnemersveld zich puffend, steunend en kreunend door de dagen zwoegt zegt Mirjam doodleuk na het eerste gedeelte van de marathonetappe: “Nou, dat had wel zwaarder gemogen?!”
Dat vraagt wederom om een beetje uitleg. “Dit zijn de etappes waar ik goed in ben dus dit zijn de etappes dat ik verschil kan maken. Maar dat lukte niet in deze special stage. Want na elke duinenpartij kwam een grote open vlakte. Dan kan iedereen die zich volledig leegreed in de duinen weer even op adem komen op het vlakke stuk!”
Mirjam legt verder uit: “Als er rijders in die duinen al op het randje van breken staan dan zijn dit de etappes dat ze over hun grens heen gaan en kapotgaan. En zo schuif ik steeds verder naar voren.”
Maar ze heeft ontzettend genoten van het prachtige duinenlandschap waar ze zich zo in thuis voelt. Ze reed deze etappe heel constant. “Jammer dat ik niet met andere, snelle rijders op kon rijden. Als je alleen rijdt, daag je jezelf nooit zo uit dan je doet met andere rijders.
We zijn lekker vroeg in het bivak, ik heb de motor al nagekeken, die heeft het prima gehouden. Ik heb filters en oliën nagekeken, allemaal picobello! Het tentje staat al en die heb ik heel tactisch neergezet, dat ben ik aan het bewaken want volgens mij heeft iemand bedacht dat ik met de hele zooi moet verhuizen, maar dat doe ik echt niet!”
En hoe was het om door het beroemde en beruchte Empty Quarter te rijden: “Ja prachtig! Dit is het! Zo moeten duinen zijn. Zacht. Zacht zand. Lastig rijden. Ploeteren. Soms. Heerlijk!”, verzucht Mirjam. En ik moet natuurlijk wel eerlijk zijn want dit is hele andere koek als je in de problemen komt. Ik mag niet klagen want, zowel gisteren als vandaag: ‘ik ben er nog nooit zo goed doorheen gekomen!’. Ik heb een super etappe gehad, niks ging er fout, navigeren ging perfect, kortom: een prachtige dag. Het gaat allemaal goed, bijna foutloos.”
Eigenlijk, heel simpel gezegd, bedoelt Mirjam te zeggen: “Ik kijk wederom uit naar morgen, 185km special stage in het Empty Quarter met hopelijk heel veel uitdaging!”
VOOR IEMAND DIE ZIJN DAG NIET HAD, DENK IK DAT IK WEL EEN GOEDE DAG HAD…
Dat verdient wel enigszins een uitleg, Mirjam. Het had een uitspraak van Cruijff kunnen zijn. “We zijn vannacht wel opgestaan en via een lange verbinding ook wel naar de start van de special gereden, maar… ik had niet het idee dat ik überhaupt wakker ben geworden.
Aan de start had ik eigenlijk gelijk al zoiets van ‘tja, mmwha, tja’. Ik zat er prima op, hoor maar ik had gewoon geen energie, geen snelheid, alsof ik vandaag de puf er niet voor had. Degene met wie ik gelijk startte had daar blijkbaar ook last van dacht ik, dus die ben ik gelijk voorbijgereden. Maar dat bleek al snel tactiek van hem te zijn want hij wilde graag áchter mij de duinen in en niet voor mij. Ja lekker, hè. Maar goed, vervolgens zijn wij weer achter een Chinese rijder gaan rijden totdat die zich vastreed.
Terwijl ik dus weer samen met mijn startvriend door de duinen reed kwam er een jongen uit Koeweit mij voorbij. Hij reed wel sneller maar ik dacht, ‘zal ik bij hem aanpikken? Of toch voor stabiel en zeker kiezen? En toen dacht ik: ach, ik kan het in elk geval proberen!’ En dat werkte uitermate goed! Ik bleef op zo’n 100 meter achter hem hangen maar het pepte mij iets op en ik was er weer helemaal bij met m’n koppie!”, legt Mirjam uit.
Zo heeft ze de special stage gereden totdat de Koeweiti man een verkeerde duin op reed en zich vastreed en Mirjam in haar eentje de finish overkwam!
“Dat bedoelde ik dus eigenlijk te zeggen, het leek alsof het niet echt mijn dag was. Maar toen ik de finish overkwam en het resultaat zag, dacht ik; ‘Oh dat was best wel een goede dag!”, eindigt Mirjam lachend haar betoog.
Ze is lekker op tijd weer terug in het bivak en gaat zich nu voorbereiden op de marathonetappe van morgen en overmorgen ín het Empty Quarter!
710km total – Special Stage 439km
DON’T GET LOST…
De eerste etappe na de rustdag is niet bedoeld om de rijders direct weer op de pijnbank te leggen, maar robuuste stuurmanskunst zal goed van pas komen in de wadi’s en ravijnen in het begin van de special. Van het pad afraken en worstelen met de navigatie zijn slechts twee van de gevaren in deze special. Ze zullen ook een prachtige duinenrij moeten overwinnen op de weg terug naar het bivak.
“’Be careful what you wish for…’, ik hoor het David Castera nog zeggen”, laat Mirjam weten. “Onder de deelnemers was uitgesproken dat ze uitkeken naar een zware Dakar 2023. Dat is niet tegen dovenmansoren gezegd, haha. Maar ehhh… ik kan me niet heugen zoveel regen, kou, wind, vlijmscherpe stenen en lange dagen te hebben meegemaakt. En dat in de eerste week, ik verheug me nu al op de tweede week!”
Een terugblik op de eerste week
Tijdens de rustdag in Riyadh krijgt Mirjam even de rust om, vooral haarzelf, af te vragen hoe de eerste week was. Ze moet er echt even over nadenken. De dagen waren zo lang, koud en nat. Het leek één groot gevecht om de rustdag te bereiken. En dat gold niet alleen voor Mirjam maar eigenlijk voor elke deelnemer.
“Ja je stelt jezelf een start van een Dakar wel anders voor dan al op de tweede dag zo’n crash mee te maken. Uiteindelijk heb ik daar heel erg veel geluk gehad want dat moment had zeker ook het einde van mijn tiende Dakar kunnen worden.
Misschien juist wel een geluk bij een ongeluk dat het zo hectisch gaat en ik nog niet eens goed besef wat er tijdens die tweede etappe is gebeurd. Ik ben nog niet bij de Medics of de fysio geweest, ik heb er gewoon nog niet de tijd voor gehad! Het is jammer dat het ook zo koud is en dat het zo idioot veel geregend heeft maar voor de rest: het hoort erbij, een goeie ouwerwetse Dakar hoort belachelijk zwaar te zijn. Het ís nu eenmaal écht de zwaarste rally ter wereld.”
Ondanks het feit dat Mirjam nog steeds overal beurs is en overal pijn heeft, is ze ontzettend blij met het resultaat tot nu toe. “Ik heb mezelf wel overtroffen. Normaal zijn special stages zoals in de eerste week niet echt mijn ding. Maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het er heel goed vanaf heb gebracht! Ik heb mezelf herpakt nadat ik die gigantische schuiver maakte. Zelfs toen ik tijdens de vijfde etappe met technische issues kwam te staan, geen paniek, rustig nagedacht en de motor en mijzelf zonder veel toestanden het bivak in gereden. Daar ben ik echt wel in gegroeid en daar ben ik blij mee. Dat maakt je mentaal ook sterker.”
Acht etappes afgevinkt
Mirjam heeft acht etappes afgevinkt en ze heeft er nog zes te gaan. Die staan bijna allemaal in het teken van zand, zand en nog eens zand. Waar staat Mirjam aan de vooravond van de tweede Dakarweek? In het damesklassement is ze de strijd aangegaan met twee andere rijdsters; Sandra Gomez uit Spanje en Kirsten Landman uit Zuid-Afrika.
Op de Zuid-Afrikaanse die in het Kist-klassement rijdt, heeft Mirjam bijna 4,5 uur voorsprong. Het verschil tussen Mirjam en De Spaanse Sandra zat soms voor en soms achter Mirjam in het klassement.
“Zij is normaal gesproken sterker op de snelle, harde paden, de stenen en het technische gedeelte. Ik moet het hebben van het zand, het navigeren en de fysiek zware en lange etappes. Na de Proloog bleek ik al een klein mentaal tikje te hebben uitgedeeld door voor haar te finishen.
De tweede etappe ging ik onderuit en verloor ik veel tijd op haar. Maar daarna kon zij eigenlijk haar rol niet waarmaken op de harde paden en de stenen en bleef ik haar prima bij en ging ik haar zelfs voorbij in het klassement.
Tot aan de vijfde etappe, waar ik haar moest laten gaan doordat ik maar één taak had; zorgen dat de technische problemen van de motor niet erger werden en de motor, met zo min mogelijk toestanden, in het bivak onder de tent van het team zetten. Tja, toen verloor ik wel erg veel tijd, een uur en een kwartier op Gomez.
Wat er uiteindelijk met haar is gebeurd, weet ik niet exact maar ik weet wel dat ik haar de volgende dag niet meer in de special heb gezien, ook niet bij de tankstop. Maar zij bleek door technische problemen op de verbindingsroute en omdat ze te laat aan de start van de special kwam en de auto’s al gestart waren mocht zij niet meer starten!
Nog meer ingrediënten voor een bijzondere week
En dan hadden we natuurlijk ook nog wat onlogische en bizarre toestanden omtrent het slechte weer, het cancelen van de special, het marathonbivak 2.0, alle ingrediënten voor een bijzonder enerverende week.
Maar ik vind dat ik nu best wel mag best zeggen dat ik deze eerste week harstikke sterk gereden heb. En… ik heb vriend, vijand maar vooral mijzelf verrast door het handelen met mijn technische problemen, haha!
En dan komt er nog een tweede week aan. Het volgende deel van Dakar 2023 staat in het teken van zand, zand en nog eens zand, oh ja, en ook nog zandduinen. Op naar de tweede week!”
Mirjam staat nu in het algemeen klassement na 8 etappes 50ste. In het Rally 2 klassement (zonder de fabrieksrijders) staat ze 29ste en in het damesklassement staat ze bovenaan.
824km total – Special Stage 346km
ON THE ROAD AGAIN
Mirjam en alle andere motor- en quadrijders hebben gisteren geen special stage gereden naar het bivak in Al Duwadimi. Vandaag zijn zij wel vertrokken voor een mooie special. Dit gedeelte is nieuw, ook voor diegene die al vaker rondom Riyadh hebben gereden. Het eerste gedeelte bevat prachtige en fotogenieke valleien in het hart van de bergen. Het tweede gedeelte is totaal anders met immense open woestijnvlaktes.
Als de rijders deze dag goed door zijn gekomen wacht hun in Riyadh op maandag, eindelijk, hun welverdiende rustdag. En die rust moeten ze echt nemen want de organisatie heeft grootse plannen voor de tweede week. Maar eerst moet deze dag weer afgevinkt worden!
GREAT RESULTS TO START OFF THE SECOND WEEK!
De 8e etappe van het marathon bivak 2.0 in Al Duwadimi terug naar Riyadh brengt iedereen weer terug bij de teams. De afgelopen dagen leken rommelig en ongeorganiseerd maar niets was minder waar. De Dakar organisatie heeft eruit weten te halen wat erin zat gezien alle omstandigheden.
Mirjam heeft zojuist de finish bereikt van de achtste etappe en lijkt ook deze etappe weer zeer constant te hebben gereden. Het voorlopige resultaat is er weer eentje om trots op te mogen zijn! Zij werd de achtste etappe 43ste en staat in het algemeen klassement 50ste (inclusief fabrieksrijders en quads) en staat 22ste in het R2-klassement. Dat zijn zeer goede resultaten om ná de rustdag de tweede week mee te beginnen!
476km total – No Special Stage
STAGE 7 CANCELLED FOR BIKE AND QUADS
In verband met de weersproblemen van vandaag en de uitputting en vermoeidheid van de motorrijders hebben de organisatoren van Dakar besloten de special van de zevende etappe tussen Riyad en Al Duwadimi te schrappen. De motoren en quads rijden daarom vanaf 10 uur via de openbare weg het bivak in Riyad uit om naar het marathonbivak in Al Duwadimi te vertrekken.
919km total – Special Stage 357km
A LONG DAKAR DAY…
Doordat het bivak in Al Duwadimi door de regen volledig is weggespoeld heeft de organisatie ervoor gekozen dat gedeelte helemaal links te laten liggen en koers te zetten richting Riyad. De gehele etappe wordt daardoor zo’n 919 km lang. De special stage wordt met een kleine 100 km ingekort.
Kortom, een lange, lange Dakar dag…
FIGHTING HER WAY BACK
Als Mirjam vandaag het bivak in Riyad binnenrijdt heeft ze er bijna 1000 kilometer -zeg retourtje Utrecht-Parijs op een motor- opzitten, waarvan ook nog eens meer dan één derde offroad. Je kan wel zeggen dat het de organisatie van de Dakar lukt om deze 45ste editie heel zwaar te maken.
Mirjam is zojuist over de finish van de special gereden en het lijkt er op dat ze zich heeft terug geknokt in het klassement. De meervoudig wereldkampioene heeft zich herpakt na de teleurstellende 87ste plek gisteren en moet toch heel wat deelnemers ingehaald hebben want haar voorlopige finishplek is bijna de helft van gisteren, 45ste in het motor/quadklassement.
THIS IS DAKAR!
En, als Mirjam dan eindelijk het bivak binnenrijdt, is ook dat bivak één groot waterballet. Even is er niets belangrijk: alleen warm worden, een droog plekje zien te vinden en natuurlijk; een bord pasta! “Ja sorry hoor, maar we hebben het allemaal zo ontzettend koud, we zijn net een stelletje vogeltjes die allemaal zo dicht mogelijk bij de warmtebron willen zitten. We vechten er bijna om”, lacht Mirjam de ellende maar een beetje weg.
“Vandaag vroeg iemand mij of dit normaal was, zo waar als de rally was. Dat is toch niet normaal, Mirjam? Jij kent de rally, wat vind jij? Ik heb alleen geantwoord: ‘wilde je naar de zwaarste rally ter wereld? Ja? Nou dan ben je hier op het juiste adres!’ Ook ik vreet mezelf op, maar dit is exact wat wij zelf wilden! En eigenlijk is het dus ook prachtig, over een paar weken in elk geval, of misschien volgend jaar. Dan zeggen we: weet je nog, die vijfenveertigste rally?”
Mirjam rijdt haar tiende Dakar en weigert ook in termen als opgeven te denken. “No way, zeg. Al moet ik kruipen, haha. Wij hebben vorig jaar duidelijk gemaakt aan de organisatie: Wij willen een zware rally. Nou die hebben we. En dat is goed! Het is zwaar. Het is lang. Het is koud. Het is nat. Het is warm. Tja, het is Dakar!”
Een mooie dag
En, hoe was je dag verder, Mirjam? “Ja, goed. Mooi. Ik denk dat ik een hele goede dag heb gehad. Gelukkig kon ik de deelnemers die voor mij reden goed en makkelijk inhalen. Eigenlijk vloog ik ze voorbij. Lange tijd reed ik op met een snelle Chinees, totdat ik een foutje maakte en een even onderuit gleed. Maar zonder schade kon ik verder rijden. Volgens mij heb ik goede zaken kunnen doen in het klassement en daar ben ik ook blij mee.”
Wat zal morgen brengen?
De dag van morgen veranderd van uur tot uur. Het laatst bekend is dat de zevende etappe morgen bij de motoren niet in wedstrijdverband gereden gaat worden. De motoren vertrekken vanaf het bivak, om de 30 seconden, naar het volgende bivak in Al Duwadimi, waar zij in ‘een marathonetappe-bivak’ verblijven om zondags vandaaruit de achtste etappe te gaan rijden.
Mirjam finisht deze zesde etappe als 45ste en staat op dit moment wederom bovenaan in het damesklassement.
646km total – Special Stage 375km
SURFEN IN DE DUINEN
Zand, zand en nog eens zand in de tweede lus rond Ha’il, de Saoedische hoofdstad van de off-roadraces. Een veld met kleine duinen met kamelengras maakt plaats voor uitgestrekte duinen. De vaardigheid in het surfen over de duinen zal het verschil kunnen betekenen tussen het winnen of verliezen van minuten in dit slalom-achtige gedeelte van de special.
YOU WIN SOME, YOU LOSE SOME
Als de duisternis is ingevallen rijdt Mirjam het bivak binnen. Al snel wordt duidelijk dat er technische problemen zijn geweest.
Mirjam verhaalt: “Ik begon heerlijk aan de etappe van vandaag, vol goede moed. We reden een stuk met z’n vieren op totdat ik op een gegeven moment een rood lampje zag branden. Oh jee, dat is niet goed. Nu reed mijn teamgenoot Wesley (Aaldering) voor mij, een voormalig monteur bij het team, dus ik dacht: even snel hem voorbij zodat ik kan vragen wat dit brandende lampje inhoudt. Wesley kon me vertellen dat ik waarschijnlijk een koelvloeistof/water lek had. Met deze wetenschap moest ik dus eerst uitzoeken wat er aan de hand was en het lek dichten of zorgen dat ik voldoende water had om telkens bij te vullen. Makkelijke opgave in de woestijn… NOT”
Mirjam is vervolgens rustig verder gereden totdat ze een helikopter zag staan. Daar heeft ze geprobeerd het lek te vinden, toen dat niet lukte is ze met een grote lading water in een rustig tempo verder gereden. De beschermkap van de motor had ze meegegeven aan de organisatie in de helikopter zodat ze niet telkens alles eraf moest schroeven om het water bij te vullen.
Omdenken
“Ja, natuurlijk baal ik dat ik veel tijd heb verloren maar we doen maar eens een ‘rondje omdenken’: hoe fijn is het dat ik het lampje überhaupt zag branden, hoe super is het dan vervolgens dat Wesley voor mij reed en advies kon geven, vervolgens staat er verderop in the middle of no-where ineens een helikopter voor water, het was niet warm waardoor mijn motor niet oververhit raakte én… ik heb alle waypoints gewoon gehaald!”
Nou daar is eigenlijk niets meer aan toe te voegen, behalve:
Morgen is er weer een dag!
WHAT A BEAUTIFUL DAY…
Na de crash van eergisteren en het daaropvolgende waterballet van de nu al legendarische derde etappe kwam Mirjam tot de conclusie dat het zo slecht nog niet ging. “Toen ik mijn lijf zag in het volle licht schrok ik wel van een volledig kleurenpallet op mijn armen en benen maar gezien de gehele situatie gaat het redelijk”, laat ze weten als ze achter een bord pasta zit dat haar door een teamlid voorgeschoteld wordt.
Smeerboel
Bij de teams in het bivak is het een ander verhaal. Het is bivak staat volledig blank en ook bij HT Rally Raid Husqvarna Racing is het niet anders. Er werd keihard gewerkt om de rijders warm te krijgen en te houden, de rijderskleding enigszins te drogen en ondertussen worden de motoren ook nog eens volledig onderhanden genomen. Want de vierde etappe kon vandaag ‘gewoon’ doorgang vinden. Dus de rijders en de motoren stonden vandaag weer fris en fruitig aan de start. Het assistentie team kon vervolgens aan de schoonmaak want de rijders komen vandaag in hetzelfde bivak weer terug.
Gisteren gaf Mirjam al aan zich wel te verheugen op de vierde etappe met veel meer zand en duinen, daar waar zij het liefste rijdt en het meest in haar element is. En zij bleek gelijk te hebben.
“Dit was mijn soort terrein, wat heb ik een heerlijke dag gehad”, begint Mirjam. “Ik moest er eerlijk gezegd wel even inkomen maar wat heb ik genoten. De eerste tien kilometers kreeg ik het werkelijk voor elkaar om een duin, waar voorgangers van mij gewoon tegenop reden, niet in één keer te halen! En niet één keer maar gewoon vier van die duinen. Nou toen dacht ik ‘oké, denk na, wat gaat er niet goed hier?’, vervolgens ben ik gewoon een versnelling lager, dus hoger in de toeren naar boven gereden en dat ging perfect. Door die regenval was het zand natuurlijk loodzwaar geworden en er zat ook nog eens kamelengras onder en dat vroeg om een andere benadering!”
Lange halen, snel thuis?
Na de tankstop veranderde het terrein maar Mirjam genoot er niet minder om: “Het leek wel één lange strandrace, heerlijk! Hoe zeg je dat ook alweer? ‘Lange halen, snel thuis?’ Nou, ik heb in elk geval de gashendel opengedraaid en genoten van het zand, de mooie lange paden, super! Op het laatst zag ik het roadbook bijna niet meer en raakte ik best wel vermoeid maar een nachtje goed slapen maakt dat wel weer goed. M’n lichaam heeft natuurlijk wel een optater gehad een paar dagen geleden.”
Wat de dag van vandaag nog rest, is even in alle rust de dag van morgen voorbereiden. Haar pasta heeft ze al naar binnen gewerkt en ook een verkwikkende douche heeft ze al achter de rug. Niets staat haar goede nachtrust in de weg en dan is Mirjam weer klaar voor de etappe van morgen, en die liegt er niet om!
———————————————————————————————————————————————–
573km total – Special Stage 425km
BLIJVEN FOCUSSEN
Zelfs sluwe woestijnvossen die alle soorten duinen hebben getemd, worden zelden geconfronteerd met pure zandbergen zoals die het veld te wachten staan tijdens de eerste 100 km van deze special. Als dat eenmaal uit de weg is, zal de lastige navigatie over de zandpaden die terugleiden naar Ha’il de deelnemers een paar keer in de problemen brengen. Om de instructies in het roadbook te ontcijferen en te volgen, is een laserachtige focus essentieel.
669km total – Special Stage 447km
DE MOOISTE KILOMETERS
De deelnemers verlaten meteen het bivak voor wat David Castera heeft omschreven als ‘misschien wel de mooiste vijftig kilometer van de rally’. Of de rijders en rijdsters daar oog voor zullen hebben valt te betwijfelen, zij zullen zich moeten focussen op het vinden van de juiste route en het navigeren door een opeenvolging van ravijnen. Dit wordt ook weer een etappe waar alles en iedereen door elkaar geschud kan gaan worden.
Hoe de nacht van Mirjam is geweest en hoe het met haar verwondingen na de val van gisteren gaat, is niet duidelijk maar ze is gestart aan deze derde etappe van de 45ste Dakar rally.
IT’S RAINING CATS AND DOGS…
Het leek Mirjam te lukken zich te verbijten en ze leek haar beurse lijf behoorlijk onder controle te hebben na de desastreuze dag van gisteren. Deze derde etappe keek ze tegemoet zoals zij dat zo goed kan en het al eerder heeft gedaan; koppie erbij houden en zorgen dat je met zo min mogelijk ellende in het andere bivak aankomt.
En toen begon het te regenen in Saudi-Arabië. Eerst zachtjes, maar al snel heel hard…
Bij kilometer 334,8km werden de rijders stopgezet, het weer werd te heftig voor de laatste stage kilometers. Mirjam en de rest van de rijders zitten te schuilen in een tent en zich te warmen aan een vuurtje buiten als ze te horen krijgen dat er geen wedstrijdkilometers meer zijn voor ze. Via de openbare weg rijden alle deelnemers naar het bivak van Ha’il.
Met Mirjam lijkt het goed te gaan…
590km total – Special Stage 431km
PRACHTIGE LANDSCHAPPEN
De weg naar AlUla levert altijd iets bijzonders op. Het grootste deel van het parcours bestaat uit gesloten paden, dus goed getrainde stuurmanskunst loont. Zelfs deelnemers die tijd verliezen doordat ze verkeerd navigeren in het terrein vol met keien krijgen prachtige landschappen te zien terwijl ze door de canyons rijden. De etappe wordt waarschijnlijk beslist in de duinen, met aan de horizon enkele majestueuze Nabatese tempels.
MIRJAM GAAT HARD ONDERUIT
De etappe van vandaag was er eentje waarvan Mirjam bij voorbaat al zoiets had; ‘vandaag moet ik zorgen dat ik erop blijf zitten en ik geen gekke dingen mee maak. Mirjam: “Het was een rare dag vandaag, we hebben zelfs nog regen gehad, en het was overleven om binnen te komen. De route lag mij absoluut niet maar je weet dat deze dagen erbij horen. En… gek genoeg had ik wel het idee dat ik er steeds beter in begon te komen, alsof het ‘minder hard werken’ was. Het kostte me duidelijk minder moeite dan gisteren om in een goed ritme te komen.
Tot zo’n 100 kilometer voor de finish ik over een pad met allemaal stenen door een rivierbedding reed. Het was echt in een oogwenk en ik had een behoorlijke snelheid, het ging zo snel en onverwachts, mijn motor gleed onder mij weg en ik vloog eraf.
Mijn airbagvest ging af en ik ben eerst even blijven liggen. Ik had wel snel in de gaten dat ik niets had gebroken maar voelde direct overal de pijn. Van mijn linkerschouder, via mijn rechterknie naar mijn linker teen, ik voel dat alles beurs is.”
OVERLEVEN?
Ze baalt enorm van deze nare schuiver die ook behoorlijke schade aan haar motor veroorzaakte. Haar team en monteurs buigen zich nu over haar motor terwijl Mirjam haar wonden likt en probeert te overzien wat dit voor de rest van de rally in kan houden. Ze is wel realistisch als ze uitspreekt dat door deze dag de rest van haar Dakar zich toch wel heel anders in laat kleuren. “We moeten even kijken hoe ik mij morgenvroeg voel maar ik hoop zo dat het geen kwestie van overleven op de motor gaat worden maar dat ik mijn hele lichaam toch weer kan motiveren om in de racestand te gaan.”
Mirjam was vanmorgen duidelijk: ‘Er is maar een ding dat vandaag moet gebeuren en dat was zonder kleerscheuren bij de finish komen… nou, daar ben ik zeker niet in geslaagd.”
Etappe 2: Finish Algemeen klassement 80ste / R2-Klassement 45ste
Mirjam moest vandaag hard werken om aan de finish te geraken. “Zo zeg! Wat een lange en zware dag,” laat ze weten als ze aan het einde van de dag het bivak weer binnen is gereden. “Het laatste stuk van de verbindingsroute reed ik zelfs al in het schemerdonker. Ik heb mijn rijkleding uitgegooid, ik ben wel klaar met vandaag.”
Terwijl er voor haar een bord met pasta gehaald wordt, verhaalt ze verder: “Het was een hele moeizame dag. Terwijl het gisteren zo lekker liep, kwam ik vandaag niet goed in mijn ritme en leek alles zo moeilijk te gaan. Zeker het eerste gedeelte van de speciaal vond ik het een drama met die stenen en rotsen. Het leek wel nooit op te houden met die stenen. In een rivierbedding raakte ik een steen die ik niet kon ontwijken waardoor ik onderuitging maar gelukkig zonder ernstige gevolgen maar het geeft wel aan dat het ‘zo’n dag’ was.”
Kortom, het was een dag waarop het echt fout kon gaan, dus. Het kwartje kon de goede óf de verkeerde kant opvallen. En toch was het aan het resultaat niet echt te merken, het laatste gedeelte van de etappe bevatte duinen en daar lukte het Mirjam om toch weer tijd goed te maken.
Etappe 1: Finish Algemeen klassement 73ste / R2-Klassement 36ste
De eerste kilometers zitten erop en het voelt goed!
We spreken Mirjam vlak nadat ze gefinisht is. “Ik heb genoten, echt. Ik heb strak gereden en geen foutjes gemaakt. Misschien had ik zelfs wel wat sneller gekund maar ja, een foutje is zo gemaakt en ze zeggen het niet voor niets; tijdens een proloog kan je meer verliezen dan winnen. Ook vandaag heb ik verschillende rijders een schuivertje zien maken. Voor mij voelt het als een heel fijn begin van mijn tiende Dakar.”
Het was een snelle route en dat gaf Mirjam het gevoel dat ze het tempo er goed in had zitten. Dat geeft vertrouwen voor de aankomende dagen. Ze heeft een aantal dagen achter elkaar goed kunnen slapen en een goede nachtrust is voor Mirjam van groot belang voordat ze aan een wedstrijd begint.
“Ik heb nu ook echt heel erg veel zin in de dag van morgen, de eerste ‘echte’ lange etappe. Na morgen weet ik ook echt een beetje hoe ik ervoor sta!”
Uiteindelijk finishte ze als 87ste algemeen en als 46ste in het R2-klassement. Een prima uitgangspositie voor de dag van morgen.
Het XXL-bivak vormt ook het decor voor het podiumceremonie waar de Dakar 2023 mee ingeluid wordt. Nadat de deelnemers over het podium rijden en het bivak in Sea Camp uitrijden zullen ze een korte special rijden van 13 km aan de kust. Deze Proloog gaat de startvolgorde van de eerste etappe bepalen. In omgekeerde volgorde van het proloogklassement mogen de beste vijftien motorrijders hun startplaats in de volgende etappe kiezen. Vanaf dag 1 zal het bepalen van de strategie een belangrijk onderdeel van de Dakar zijn!
Onlangs ontving Mirjam haar tiende bevestigingsbrief voor haar deelname aan de Dakar. Haar deelname is daarmee officieel een feit, en ook de 2023-editie van de zwaarste rally ter wereld rijdt zij nog steeds als de enige Nederlandse dame op de motor.
10x Dakar, waarvan 2x in Afrika, 5x in Zuid-Amerika en in januari staat ze alweer voor de derde keer aan de start in Saudi-Arabië. Daarmee is zij de enige dame ter wereld die op alle drie de continenten de rally op de motor heeft weten te finishen.
Wat bijna niemand weet is dat de Dakar rally altijd begint met
‘de brief’. Wil jij dat eens toelichten en kun jij jouw eerste nog herinneren?
“Ja, van oudsher opende de inschrijving op 1 juni en niet direct die dag inschrijven – in 2006 was dat nog gewoon handmatig papieren invullen en aangetekend per post opsturen, nu uiteraard per mail – dan was je al te laat. Want Dakardeelname is een selectie.
Toen was het volgens mij zo dat ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’. Nu moet je echt aan allerlei vereisten voldoen en ook een bepaald ‘rij-niveau’ aantonen voor de organisatie zich over je toelating gaat buigen. Er is altijd al een beperkt aantal plaatsen geweest, dat varieert per jaar, maar je bent nooit 100% zeker van je deelname en toelating, totdat je ‘de brief’ ontvangt.
En die eerste brief dat weet ik echt nog heel goed. Ik studeerde en woonde toen nog op kamers in Groningen en werd gebeld met de vraag of ik ‘de brief’ had ontvangen. Bijna iedereen binnen mijn team had hem al ontvangen. Op dat moment was er bij ons in Borne niemand thuis en ik zou en móest weten of die brief ook bij mij op de deurmat lag. Het was donderdag en op vrijdag zou ik sowieso weer naar huis gaan, maar toch kon ik die ene dag niet wachten. Ik ben om een uurtje of acht ’s avonds in de auto gestapt en naar huis gereden (2 uur rijden). En… ik had ‘de brief’! En ik was toegelaten! Ik ben na een kwartier weer omgedraaid en terug naar Groningen gereden want ik had de volgende dag nog les. Ik heb ’s avonds mijn broer en moeder gebeld én mijn team natuurlijk. ‘Ik ben toegelaten, IK GA NAAR DAKAR!’ Mijn adrenaline-level zat zo hoog dat ik ’s nachts geen oog heb dichtgedaan.”